9th OLYMPUS MARATHON 2012

Εδώ στο forum μας θέλω να μοιραστώ τα ανάμεικτα συναισθήματα από την συμμετοχή μου στον μαραθώνιο του Ολύμπου. Καταρχήν θέλω να σας εκμυστηρευτώ ότι είχα υποσχεθεἰ στον εαυτὀ μου ότι ήθελα να αφιερώσω το μετάλλιο του τερματισμού , το οποίο πιστέψτε με είναι ''βαρύ'', στην μνήμη του πατἐρα μου που έχασε τη ζωή του πριν δύο χρόνια σε ένα βουνό των Ιωαννίνων . Η ιδέα μου γεννήθηκε πέρισυ 11.6.2011 όταν κυριολεκτικά σκαρφάλωσα στον Τόμαρο , a.k.a. Ολύτσικα , για να βρεθώ στο μέρος που άφησε ο πατἐρας μου την τελευταία του πνοή ... Η μαγεία που μου εξέπεπεμψε η συγκεκριμένη κορυφή , η γαλήνη και η απίστευτη ησυχία που νιώθεις εκέι ψηλά και η παρακίνηση ενός φίλου με έκαναν να κυνηγάω , όσο μπορώ τα βουνα , και κατέληξα χτες να βρίσκομαι στον θρόνο του Δια στα 2.780,00 ίσως το πιο όμορφο και γαλήνιο μέρος της Ελλαδος ! Δυο φωτογραφίες και πέντε αράδες πιστέψτε με δεν μπορούν να απεικονίσουν το δεος ! Ο Πέτρος που είχε τρέξει πρόπερσυ και δυστυχως δεν μπόρεσε φέτος λόγω ασθενειας , και ο Γιάννης που διέπρεψε φέτος σίγουρα έχουν μια ιδέα ! Μπορεί βέβαια να μη νιώθουν το ίδιο γιατί το δικό μου κίνητρο είναι συναισθηματικά φορτισμένο , σίγουρα όμως ο Olympus Marathon είναι εμπειρία που μενει βαθιά χαραγμένη !
Η συμμετοχή ήταν καθαρά εκδρομική αλλά αυτό από μόνο του δεν αναιρεί τις δυσκολίες , τεχνικές και σωματικές , που προυποθἐτει ο συγκεκριμένος αγώνας ! Είναι άλλο να σου το λένε κι αλλο να το ζεις ! Έκανα μια σχετικά καλή προετοιμασία το τελευταίο εξάμηνο , αλλά μπορει και λόγω κόπωσης , αφέθηκα τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες και πήρα γὐρω στα 3 κιλά , να 'ναι καλά το Euro και οι μπυρες , πραγμα που το ένιωθα ... Την τελευταία εβδομάδα δεν έκανα σχεδόν τίποτα ώστε να είμαι όσο πιο ξεκούραστος μπορώ , κι αποφάσισα να τιμήσω τον πρωταρχικό μου στόχο !
Χτές ξημερώματα , βρεθηκα στην αφετηρία με γύρω στα 580 ακόμα άτομα , με διάφορες εθνικότητες ! Τα πρώτα 4 χιλιόμετρα ήταν άσφαλτο με πολύ μικρή ανηφορική κλίση και τα έκανα σαν ζέσταμα . Μετά το 4 χλμ ξεκινούσε έντονο ανηφορικό μονοπάτι που ουσιαστικά σε οδηγούσε μέχρι την κορυφή , δηλαδή άλλα 18 χλμ μέχρι τα 2.700 μέτρα . Επειδή στην αρχή είχα μείνει πίσω πολλές φορές έβρισκα μποτιλίαρισμα σε πηγες και στενά περάσματα , αλλά αυτά μεχρι το 7-8 χλμ , όπου εκεί άρχισαν να μπάινουν όλοι σε ρυθμό και σειρα . Κάπου εκεί βρήκα και τον Βασίλη , οπου δυστυχώς κι αυτός εγκατέλειψε λόγω προβλήματος στην μέση , στο ίδιο σημείο χαιρέτησα το φίλο που πηγαίναμε μαζί μεχρι εκεί και αποφάσισα να πιεστώ λίγο πιο πολύ . Η φύση τριγύρω οργίαζε και δεν έβλεπες τίποτα τριγύρω σου πέρα από ψηλά δέντρα !


Μετά από 3-4 ώρες το τοπίο άρχισε να γίνεται πιο αλπικό




Η ζέστη όσο καράφλιαζε το τοπίο σε συνδυασμό με την υγρασία γινόταν αποπνικτική , κι απ' ότι όλοι παραδεχτήκαν ήταν οι δυσκολότερες συνθήκες των τελευταίων ετών . Εμένα προσώπικά ίσω επειδή δεν πιέστηκα πολύ στην αρχή , ή επειδή φρόντισα και είχα δυο παγούρια των 750 ml στην ζώνη μου τα οποία γέμιζα όποτε είχα την ευκαιρία τα γέμιζα , δε μου κόστισε τόσο πολύ ! Περιττό να σας πώ ότι απο πλευράς διατροφής και καταναλωσης υγρων και gel ήταν θεωρώ η πιο προσεγμένη μου συμμετοχή , και με βοήθησε αφάνταστα να καταλάβω την αξία της ειδικά σε δύσκολες συνθήκες με πολύωρη έκθεση στον ήλιο και σε υψόμετρο .

Περίπου στις 4 ώρες είχα φτάσει τον Λαιμό ένα σημείο με ομορφιά που σου κόβει την ανάσα . Είναι από τα σημεία που δεν περιγράφονται με λόγια




Σε λιγότερο από μια ώρα με χαλαρό τρέξιμο και μετα από μια ήπια ανάβαση έφτασα στο καταφύγιο που βρικόταν ευθεία πίσω από το σύννεφο της προηγούμενης φωτογραφίας ...
Εκανα μια ολιγόλεπτη στάση για φαγητό και για να συμπληρώσω ηλεκτρολύτες . εκεί έμαθα ότι γινόταν ένας γάμος σε μια κορυφή λίγο πριν ! Το ζευγάρι ήταν δρομείς κι έκαναν το κέφι τους ! Επίσης σ'όλη τη διάρκεια της διαδρομής στην κορυφογραμμή πετούσε ένα ελικόπτερο τριγύρω μας , το οποίο με έκανε να εντυπωσιαστώ για το μεγεθος της διοργανωσης , δυστύχώς όμως είχε έρθει για να πάρει λενα 35χρονο ορειβάτη ο οποίος υπεστη καρδιακή προσολή και μάλλον κατέληξε ...

Απο το καταφύγιο και συγκεκριμένα λίγες εκαντοντάδες μέτρα μετά έβλεπες αυτό



Ο θρόνος του Δια , το ψηλότερο σημείο της διαδρομής...
Το μονοπάτι περνούσε πάνω από τα χιόνια στην μέση και ακριβώς κάτω από τα σύννεφα !


Δεν σας κρύβω ότι ήταν το σημείο που μα φόβιζε και περισσότερο , μέχρι να διαπιστώσω το μέγεθος της ασφαλειας που πρόσφερε το μονοπάτι ... Στο δεξί σου χέρι είχες έναν απίστευτο κάθετο βράχο και στα αριστερά σου μια απέραντη σάρα μήκους ενάμιση χιλιομέτρου ! Εκεί πήγαινα είτε χαλαρό τρέξιμο , είτε γρήγορο περπάτημα , ανάλογα και με τις ορέξεις των μπροστινών ! Σκέψεις για προσπέραση και φωτό δεν πέρασαν ούτε καν από το μυαλό μου ! Μόνο ένα σύντομο βίντεο που ίσως ανεβάσω αργότερα .
Αμέσως μετά το Στεφάνι άρχιζε το απαιτητικότερο κομμάτι του αγώνα , το κατέβασμα .. Τουλάχιστον είχα ανακουφιστεί ότι μεχρι τώρα όλα είχαν παει καλα ... Για λιγότερο από δύο ώρες κατέβαινα με καλό τέμπο και συνετά , στην αρχή σε πολύ δύκολα κι αρκετά επικίνδυνα κομμάτια και μετά σε πιο ασφαλή αλλά εξίσου δύσκολα !
Έφτασα στα Πριόνια στις 6.45 ώρες περίπου , ένα κεντρικό σημείο ανεφοδιασμού στο 31ο χλμ περίπου , με ακμαίο ηθικό και χωρίς να έχω καταπονηθεί καθόλου ! Χαρακτηριστικά συνειδητοποίησα ότι πήγαινα τόσο συνειδητά που δεν είχα γλιστρήσει παρά ελάχιστες φορές , δεν είχα υπόνοια στραμπουλίγματος πουθενά αλλά το πιο σημαντικό έλεγχα τα πόδια μου σα να είχα κάνει μόνο λίγα χιλίομετρα ! Ηπια το παγωμένο νερό της πηγής , έφτιαξα ένα υποκατάστατο γεύματος και συνέχισα με πολύ κουράγιο ! Λίγο πριν τα πριόνια διάφοροι που τρέχαμε μαζί που είχαν ξανακάνει τη διαδρομή με διαβεβαίωναν ότι πάμε για κατω από 9 ώρες ! Η σκέψη για έναν καλό χρόνο για πρώτη φορά πέρασε από το μυαλό μου . Αυτό ήταν και το μοναδικό λαθος που νομίζω ότι έκανα χτες . Μπήκα στο φαράγγι του Ενιπέα με φόρα και χωρίς να το θέλω ξέχασα όσες προειδοποιήσεις μου ειχαν κάνει για το συγκεκριμένο κομμάτι ... Πήγαινα γρήγορα για τα πρώτα 4 χλμ που ήταν ηπια και με στρωτό τεραίν . Ρώτησα σε ένα σταθμό για το υπόλοιπο της διαδρομής και μου δώσαν λάθος στοιχεία ( 4-5 ενώ ήταν 8-9 ) κι ακόμα δεν είχα μπεί στο δύσκολο κομματι της διαδρομής με τις έντονες αναβάσεις και τις καταβάσεις με τα ψηλά σκαλιά και τις τεράστιες κροκάλες ! όταν συνηδειτοποίησα ότι δεν πρόκειται να έβγαινα σε 20-30 λεπτά από το φαράγγι όπως αρχικά υπολόγιζα , κυριολεκτικά μου κοπήκαν τα πόδια ... Το πνεύμα ήθελε η σάρκα δε μπορούσε ... Κυριολεκτικά πρέπι να μου πήρε 1.30 ώρα να κάνω 4-5 χιλιόμετρα ... όσο περνούσε η ώρα η ψυχολογία μου έπεφτε και αρνητικές , εώς αρνητικότατες σκέψεις , περνούσαν από το μυαλό μου αλλά αφού είχα καβαντζάρει τον εγκυρο τερματισμό είπα θα πάω ἐστω και σέρνοντας .Με πολύ υπομονή αλλά και πόνο , όταν σας λεώ πόνο εννοώ πόνο , κατάφερα να τερματίσω σε 9 ώρες και 22 λεπτά ! Μόλις τερμάτισα έσκασα τέτοιο χαμόγελο σα να 'χα δοκιμάδι το καλύτερο κι αφιέρωσα ( μέσα μου ) το μετάλιο στον πιο αγαπημένο μου άνθρωπο που κατοικει ψηλά , πολύ ψηλά ! Χτες πολλές φορές στο τέλος της διαδρομής αναρωτιόμουντι σόι μ@λ@κ@ς είμαι κι έμπλεξα σε τέτοια , μόλις τερμάτισα είπα ότι δε πρόκειται ποτέ να το ξανακάνω , μόλις βούτηξα στο τζακούζι του πτωχικού κατα τ'άλλα ξενοδοχείου μου σκεφτόμουν ότι αγώνες MTR μέχρι 30- 35 χλμ είναι ότι πρέπει , σήμερα το πρωί που ξύπνησα κατέληξα ότι του χρόνου πρέπει να το κάνω 8.30 ώρες ! Πολύ με διαβεβαιώσαν ότι υπό ευκολότερες συνθήκες ο χρόνος μου θα ήταν κατά πολύ καλύτερος αλλά έτσι κι αλλιώς εγώ πήγα για τη χαρά της συμμετοχής κι επιπλέον αυτό θα το τσεκάρω του χρόνου !
Να συμπληρώσω ότι ένας από τους λόγους της κατἀρευσης μέτά το 38 χλμ είναι ότι σήμερα έχω τα δύο μεγάλα νύχια των ποδιών μου κυριολεκτικά στον αέρα ! Η κατἀβαση ήταν επίπονη αλλά παράλληλα εβγαλα '' σέντρα '' και 3-4 κοτώνες ειδικά προς το τέλος όπου έιχα χάσει τον έλεγχο των ποδιών και κυριολεκτικά πηγαίναν όπου θέλανε !
Από σήμερα ξαναξεκινάω ''επίσημα'' ποδήλατο , αλλά στον αγώνα της Κυριακής μη περιμένετε να κάνω τίποτα παραπάνω από χρέη τροχονόμου !

G-G-Fuego έγραψε:Εδώ στο forum μας θέλω να μοιραστώ τα ανάμεικτα συναισθήματα από την συμμετοχή μου στον μαραθώνιο του Ολύμπου. Καταρχήν θέλω να σας εκμυστηρευτώ ότι είχα υποσχεθεἰ στον εαυτὀ μου ότι ήθελα να αφιερώσω το μετάλλιο του τερματισμού , το οποίο πιστέψτε με είναι ''βαρύ'', στην μνήμη του πατἐρα μου που έχασε τη ζωή του πριν δύο χρόνια σε ένα βουνό των Ιωαννίνων . Η ιδέα μου γεννήθηκε πέρισυ 11.6.2011 όταν κυριολεκτικά σκαρφάλωσα στον Τόμαρο , a.k.a. Ολύτσικα , για να βρεθώ στο μέρος που άφησε ο πατἐρας μου την τελευταία του πνοή ... Η μαγεία που μου εξέπεπεμψε η συγκεκριμένη κορυφή , η γαλήνη και η απίστευτη ησυχία που νιώθεις εκέι ψηλά και η παρακίνηση ενός φίλου με έκαναν να κυνηγάω , όσο μπορώ τα βουνα , και κατέληξα χτες να βρίσκομαι στον θρόνο του Δια στα 2.780,00 ίσως το πιο όμορφο και γαλήνιο μέρος της Ελλαδος ! Δυο φωτογραφίες και πέντε αράδες πιστέψτε με δεν μπορούν να απεικονίσουν το δεος ! Ο Πέτρος που είχε τρέξει πρόπερσυ και δυστυχως δεν μπόρεσε φέτος λόγω ασθενειας , και ο Γιάννης που διέπρεψε φέτος σίγουρα έχουν μια ιδέα ! Μπορεί βέβαια να μη νιώθουν το ίδιο γιατί το δικό μου κίνητρο είναι συναισθηματικά φορτισμένο , σίγουρα όμως ο Olympus Marathon είναι εμπειρία που μενει βαθιά χαραγμένη !
Η συμμετοχή ήταν καθαρά εκδρομική αλλά αυτό από μόνο του δεν αναιρεί τις δυσκολίες , τεχνικές και σωματικές , που προυποθἐτει ο συγκεκριμένος αγώνας ! Είναι άλλο να σου το λένε κι αλλο να το ζεις ! Έκανα μια σχετικά καλή προετοιμασία το τελευταίο εξάμηνο , αλλά μπορει και λόγω κόπωσης , αφέθηκα τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες και πήρα γὐρω στα 3 κιλά , να 'ναι καλά το Euro και οι μπυρες , πραγμα που το ένιωθα ... Την τελευταία εβδομάδα δεν έκανα σχεδόν τίποτα ώστε να είμαι όσο πιο ξεκούραστος μπορώ , κι αποφάσισα να τιμήσω τον πρωταρχικό μου στόχο !
Χτές ξημερώματα , βρεθηκα στην αφετηρία με γύρω στα 580 ακόμα άτομα , με διάφορες εθνικότητες ! Τα πρώτα 4 χιλιόμετρα ήταν άσφαλτο με πολύ μικρή ανηφορική κλίση και τα έκανα σαν ζέσταμα . Μετά το 4 χλμ ξεκινούσε έντονο ανηφορικό μονοπάτι που ουσιαστικά σε οδηγούσε μέχρι την κορυφή , δηλαδή άλλα 18 χλμ μέχρι τα 2.700 μέτρα . Επειδή στην αρχή είχα μείνει πίσω πολλές φορές έβρισκα μποτιλίαρισμα σε πηγες και στενά περάσματα , αλλά αυτά μεχρι το 7-8 χλμ , όπου εκεί άρχισαν να μπάινουν όλοι σε ρυθμό και σειρα . Κάπου εκεί βρήκα και τον Βασίλη , οπου δυστυχώς κι αυτός εγκατέλειψε λόγω προβλήματος στην μέση , στο ίδιο σημείο χαιρέτησα το φίλο που πηγαίναμε μαζί μεχρι εκεί και αποφάσισα να πιεστώ λίγο πιο πολύ . Η φύση τριγύρω οργίαζε και δεν έβλεπες τίποτα τριγύρω σου πέρα από ψηλά δέντρα !


Μετά από 3-4 ώρες το τοπίο άρχισε να γίνεται πιο αλπικό




Η ζέστη όσο καράφλιαζε το τοπίο σε συνδυασμό με την υγρασία γινόταν αποπνικτική , κι απ' ότι όλοι παραδεχτήκαν ήταν οι δυσκολότερες συνθήκες των τελευταίων ετών . Εμένα προσώπικά ίσω επειδή δεν πιέστηκα πολύ στην αρχή , ή επειδή φρόντισα και είχα δυο παγούρια των 750 ml στην ζώνη μου τα οποία γέμιζα όποτε είχα την ευκαιρία τα γέμιζα , δε μου κόστισε τόσο πολύ ! Περιττό να σας πώ ότι απο πλευράς διατροφής και καταναλωσης υγρων και gel ήταν θεωρώ η πιο προσεγμένη μου συμμετοχή , και με βοήθησε αφάνταστα να καταλάβω την αξία της ειδικά σε δύσκολες συνθήκες με πολύωρη έκθεση στον ήλιο και σε υψόμετρο .

Περίπου στις 4 ώρες είχα φτάσει τον Λαιμό ένα σημείο με ομορφιά που σου κόβει την ανάσα . Είναι από τα σημεία που δεν περιγράφονται με λόγια




Σε λιγότερο από μια ώρα με χαλαρό τρέξιμο και μετα από μια ήπια ανάβαση έφτασα στο καταφύγιο που βρικόταν ευθεία πίσω από το σύννεφο της προηγούμενης φωτογραφίας ...
Εκανα μια ολιγόλεπτη στάση για φαγητό και για να συμπληρώσω ηλεκτρολύτες . εκεί έμαθα ότι γινόταν ένας γάμος σε μια κορυφή λίγο πριν ! Το ζευγάρι ήταν δρομείς κι έκαναν το κέφι τους ! Επίσης σ'όλη τη διάρκεια της διαδρομής στην κορυφογραμμή πετούσε ένα ελικόπτερο τριγύρω μας , το οποίο με έκανε να εντυπωσιαστώ για το μεγεθος της διοργανωσης , δυστύχώς όμως είχε έρθει για να πάρει λενα 35χρονο ορειβάτη ο οποίος υπεστη καρδιακή προσολή και μάλλον κατέληξε ...

Απο το καταφύγιο και συγκεκριμένα λίγες εκαντοντάδες μέτρα μετά έβλεπες αυτό



Ο θρόνος του Δια , το ψηλότερο σημείο της διαδρομής...
Το μονοπάτι περνούσε πάνω από τα χιόνια στην μέση και ακριβώς κάτω από τα σύννεφα !


Δεν σας κρύβω ότι ήταν το σημείο που μα φόβιζε και περισσότερο , μέχρι να διαπιστώσω το μέγεθος της ασφαλειας που πρόσφερε το μονοπάτι ... Στο δεξί σου χέρι είχες έναν απίστευτο κάθετο βράχο και στα αριστερά σου μια απέραντη σάρα μήκους ενάμιση χιλιομέτρου ! Εκεί πήγαινα είτε χαλαρό τρέξιμο , είτε γρήγορο περπάτημα , ανάλογα και με τις ορέξεις των μπροστινών ! Σκέψεις για προσπέραση και φωτό δεν πέρασαν ούτε καν από το μυαλό μου ! Μόνο ένα σύντομο βίντεο που ίσως ανεβάσω αργότερα .
Αμέσως μετά το Στεφάνι άρχιζε το απαιτητικότερο κομμάτι του αγώνα , το κατέβασμα .. Τουλάχιστον είχα ανακουφιστεί ότι μεχρι τώρα όλα είχαν παει καλα ... Για λιγότερο από δύο ώρες κατέβαινα με καλό τέμπο και συνετά , στην αρχή σε πολύ δύκολα κι αρκετά επικίνδυνα κομμάτια και μετά σε πιο ασφαλή αλλά εξίσου δύσκολα !
Έφτασα στα Πριόνια στις 6.45 ώρες περίπου , ένα κεντρικό σημείο ανεφοδιασμού στο 31ο χλμ περίπου , με ακμαίο ηθικό και χωρίς να έχω καταπονηθεί καθόλου ! Χαρακτηριστικά συνειδητοποίησα ότι πήγαινα τόσο συνειδητά που δεν είχα γλιστρήσει παρά ελάχιστες φορές , δεν είχα υπόνοια στραμπουλίγματος πουθενά αλλά το πιο σημαντικό έλεγχα τα πόδια μου σα να είχα κάνει μόνο λίγα χιλίομετρα ! Ηπια το παγωμένο νερό της πηγής , έφτιαξα ένα υποκατάστατο γεύματος και συνέχισα με πολύ κουράγιο ! Λίγο πριν τα πριόνια διάφοροι που τρέχαμε μαζί που είχαν ξανακάνει τη διαδρομή με διαβεβαίωναν ότι πάμε για κατω από 9 ώρες ! Η σκέψη για έναν καλό χρόνο για πρώτη φορά πέρασε από το μυαλό μου . Αυτό ήταν και το μοναδικό λαθος που νομίζω ότι έκανα χτες . Μπήκα στο φαράγγι του Ενιπέα με φόρα και χωρίς να το θέλω ξέχασα όσες προειδοποιήσεις μου ειχαν κάνει για το συγκεκριμένο κομμάτι ... Πήγαινα γρήγορα για τα πρώτα 4 χλμ που ήταν ηπια και με στρωτό τεραίν . Ρώτησα σε ένα σταθμό για το υπόλοιπο της διαδρομής και μου δώσαν λάθος στοιχεία ( 4-5 ενώ ήταν 8-9 ) κι ακόμα δεν είχα μπεί στο δύσκολο κομματι της διαδρομής με τις έντονες αναβάσεις και τις καταβάσεις με τα ψηλά σκαλιά και τις τεράστιες κροκάλες ! όταν συνηδειτοποίησα ότι δεν πρόκειται να έβγαινα σε 20-30 λεπτά από το φαράγγι όπως αρχικά υπολόγιζα , κυριολεκτικά μου κοπήκαν τα πόδια ... Το πνεύμα ήθελε η σάρκα δε μπορούσε ... Κυριολεκτικά πρέπι να μου πήρε 1.30 ώρα να κάνω 4-5 χιλιόμετρα ... όσο περνούσε η ώρα η ψυχολογία μου έπεφτε και αρνητικές , εώς αρνητικότατες σκέψεις , περνούσαν από το μυαλό μου αλλά αφού είχα καβαντζάρει τον εγκυρο τερματισμό είπα θα πάω ἐστω και σέρνοντας .Με πολύ υπομονή αλλά και πόνο , όταν σας λεώ πόνο εννοώ πόνο , κατάφερα να τερματίσω σε 9 ώρες και 22 λεπτά ! Μόλις τερμάτισα έσκασα τέτοιο χαμόγελο σα να 'χα δοκιμάδι το καλύτερο κι αφιέρωσα ( μέσα μου ) το μετάλιο στον πιο αγαπημένο μου άνθρωπο που κατοικει ψηλά , πολύ ψηλά ! Χτες πολλές φορές στο τέλος της διαδρομής αναρωτιόμουντι σόι μ@λ@κ@ς είμαι κι έμπλεξα σε τέτοια , μόλις τερμάτισα είπα ότι δε πρόκειται ποτέ να το ξανακάνω , μόλις βούτηξα στο τζακούζι του πτωχικού κατα τ'άλλα ξενοδοχείου μου σκεφτόμουν ότι αγώνες MTR μέχρι 30- 35 χλμ είναι ότι πρέπει , σήμερα το πρωί που ξύπνησα κατέληξα ότι του χρόνου πρέπει να το κάνω 8.30 ώρες ! Πολύ με διαβεβαιώσαν ότι υπό ευκολότερες συνθήκες ο χρόνος μου θα ήταν κατά πολύ καλύτερος αλλά έτσι κι αλλιώς εγώ πήγα για τη χαρά της συμμετοχής κι επιπλέον αυτό θα το τσεκάρω του χρόνου !
Να συμπληρώσω ότι ένας από τους λόγους της κατἀρευσης μέτά το 38 χλμ είναι ότι σήμερα έχω τα δύο μεγάλα νύχια των ποδιών μου κυριολεκτικά στον αέρα ! Η κατἀβαση ήταν επίπονη αλλά παράλληλα εβγαλα '' σέντρα '' και 3-4 κοτώνες ειδικά προς το τέλος όπου έιχα χάσει τον έλεγχο των ποδιών και κυριολεκτικά πηγαίναν όπου θέλανε !
Από σήμερα ξαναξεκινάω ''επίσημα'' ποδήλατο , αλλά στον αγώνα της Κυριακής μη περιμένετε να κάνω τίποτα παραπάνω από χρέη τροχονόμου !

Φίλε σε εσένα και τον Γιάννη συγχαρητήρια.Το εγχείρημα ήταν πραγματικά άθλος.Οποιος δεν έχει πάει στο βουνό δεν μπορεί να το καταλάβει,και πάλι μπράβο και συγχαρητήρια.

Νίκο I know that you know !

309

891

M

138

GOUVAS Georgios

M

GRC

MTB Preveza team

309

9.22.30

4.26.34

1900

4.67

δεν εχω παει στο βουνο για κατι αναλογο αλλα καταλαβα πολυ καλα τα συναισθηματα σου κ το "πεισμα" σου.μονο κ μονο για το κινητρο κ τα συναισθηματα που ενιωσες γιαυτο,μου προκαλεσαν δεος κ με συγκινησαν. τα συγχαρητηρια ειναι λιγα,η ψυχη τεραστια!

ενα ΜΕΓΑΛΟ μπραβο φιλε fuego

bravo kai stous dyo einai apisteuti empeiria...den mporoun me tipota na to ekfrasoun oute ta logia oute oi fotografies...prepei na to ziseis live...dystyxos de mporesa na sas akolouthiso eixa mia gastrenteritida kai tora kapos siga siga epanerxomai...tou xronou ksana na eimaste kala!!